Düşüncenize saygı duyuyorum fakat öğrenmenin anne karnında başladığını göz önüne alırsak12-13 yaş çok geç kalınmış bir dönem oluyor. Hele ki şu zamanda. Çocukluk düşünüldüğünün aksine çok çok önemli. Birey kişiliğini 0-6yaş arasındaki yaşantısıyla şekillendirmeye başlıyor. Çoğu davranışımızın ardında yatan sebepler o yaşlarda yaşadıklarımız. Belki çok fazla dalga geçilen bir söz haline geldi ama ruh bilimcilerin çocukluğuna inme deyimi çok gerekli bir durum. Bir toplumu değiştirmek, geliştirmek istiyorsak temelden başlamak gerektiğini düşünüyorum.
Ben o yaşlardayken Türk destanlarının basitleştirilmiş, sayfa sayısı azaltılmış versiyonlarını okuyordum…
Şimdi bu kitaplardan var mı bilemiyorum ama yanılmıyorsam Manas Destanı’nı anlatan bir kitap görmüştüm. Bir de “Oğuz Kağan”ın hayatını anlatan basit kitaplar var…
Ama ne yazıkki bu kitapların gerçekten hakkını veren eserler olduğunu düşünmüyorum…
Aramızda ki çizebilen arkadaşlar bir araya gelip, güzel bir çizgi roman çıkartsalar mükemmel olur aslında. Mesela “Tarkan” karakteri gibi bi karakter oluşturulabilir…
Kesinlikle katılıyorum. Çizerlik yeteneğim yok fakat yazı konusunda kendimi biraz daha geliştirip çocuklar için kitaplar yazmak istiyorum. Örnek arıyorum ama çok fazla bulamadım.
