Çakıroğlu Fırat’a Ağıt.

Ulu bir çınar misâli dik durdun.
Bir milletin, umûd kaynağıydın sen.
Gittin, istikbâle karanlık çöktü.
Târih okurken, bir târih oldun sen.

Târihler, Yirmi Şubat’ı gösterdi;
Bir keder buhrânı sardı her yanı…
Şimdi kuşlar, çâresizce öterdi.
Bozkurt’un nârâsı sardı her yanı…

Yıllar geçse unutulurmusun sen?
Çağlayan bir nehir unutulur mu?
Gökten düşen kar tanesi misin sen?
Meyve veren dallar kurutulur mu?

Koca yüreğin sardı bu vatanı.
Almıla’nın sevdâsında Pars gibi…
En derinlerde hissettin, Tûran’ı.
Koştun ölüme; yırtıcı Pars gibi…