Ziya Gökalp ile Nihal Atsız’ın Türkçülüğün Farkları

Ana sebebi yaşadıkları dönemlerin farklı olmasından kaynaklanmaktadır. Ziya Gökalp bulunduğu dönem incelendiğinde Türkçülüğü doruklarda yaşayan bir fikir adamıdır. Hatta yazdıklarının büyük ses uyandırması üzerine rahatsızlık duyan Mehmet Akif Ersoy, Safahat adlı eserinde şu şiiri kaleme almıştır:

“Hani, milliyetin İslâm idi… Kavmiyet ne!

Sarılıp sımsıkı dursaydın ya milliyetine.

“Arnavut” ne demek? Var mı şeraitte yeri?

Küfr olur, başka değil, kavmini sürmek ileri,

Arap’ın Türk’e; Laz’ın, Çerkez’e yahut Kürd’e;

Acem’in Çinli’ye rüçhânı mı varmış? Nerde!

Müslümanlıkta anasır mı olurmuş? Ne gezer!

Fikri kavmiyeti tel’in ediyor Peygamber.

En büyük düşmanıdır Ruh-u Nebi tefrikanın;

Adı batsın onu İslâm’a sokan kaltabanın!

Şu senin akıbetin bin bu kadar yıl evvel,

Sana söylenmiş iken doğru mudur şimdi cedel?

Ne Araplık ne de Türklük kalacak aç gözünü!

Dinle Peygamberin ilâhî sözünü.

Burada Kaltaban diyerek Mehmet Ziya Gökalp beğe seslendiği rivayet edilir. Kaltaban ise “namussuz” anlamındadır. Atsız ve Gökalp, her iki Türk büyüğü de ömrünü Türklüğe adamıştır. Başka söze gerek yok bence.

Mehmet Akif Ersoy bir dönemin önde İslamcılarındandır. Osmanlı’nın kurtuluşu için kurtuluş fikrinin bu olacağını düşünerekten sıkısıkıya sarılmıştır diye düşünüyorum. Sonra İslamcılığın tutmayacağını anlaşılınca bu görüştekiler iki gruba ayrıldılar. Bunlar vatansever olanlar ve olmayanlardır. Mehmet Akif’in tercihi bellidir. Çünkü o hayatının her dönemini vatansever bir kimse olarak yaşamıştır.