Türkçülük

Türk ülkesinde Türk Soyluların tam anlamıyla hakim ve tek söz sahibi olduğunu savunan mensubu olduğum fikir.

Türkçülük, M.Ö yıllarda Tanrıkut Mete’nin devletin  ve milletin bekası için Atasını katletmesidir. Türkçülük, Göktürkler döneminde Töre dışı olan Türklere devletin uyguladığı baskı politikasıdır. Türkçülük, yeri geldiğine Tuğrul bey ile Çağrı bey’in taht mücadelesine girmeden Türk milletinin bekası için savaşabilmesidir.  Türkçülük,  Cengiz Kağan’ın dize gelmeyen Türk boylarına uyguladığı iskan politikasıdır. Çünkü iktidar gölge kabul etmez. Türkçülük, Başbuğ Timur gibi kendi soyundan olanlara bile müdahil olmayı gerektirir.  Türkçülük, Yavuz Sultan Selim Han gibi ikililik çıkmaması için Atanın katlini gerektirir. Türkçülük, Nadir Şah gibi tüm Türk boyları arasında mezhepçilik yapmadan birleşmeyi gerektirir. Türkçülük, Başbuğ Atatürk’ün dediği gibi “Ben size savaşmayı değil ölmeyi emrediyorum” demektir. Türkçülük, milletin bekası için vardır. Türkçülük, hoş sözlü, ruh okşanan kelimelerle değil darbeler ile yaşanmalıdır. Ne kadar istilacı düşünce sisteminde kalabilirsek o kadar kudretli ve kutlu olabiliriz. Türkçülük, piknikler ile değil meydan kavgasıyla, sloganlar ile değil icraat ile olabilir. Bugün hiç bir Türkçü teşkilatı bu düşünce sisteminde olamadığı (!) için eleştirmiyorum. Çünkü bu şartlara, bu düzene getirebilecekler de yine mevcut ya da geleceğin teminatı olabilen Türkçü teşkilatların sayesinde olacaktır. Türkçülük, bir yaşam felsefesidir. Günlük uyku ihtiyacı, besin ihtiyacı nasıl hissediyorsak Türkçülüğün hayati ihtiyaçlardan hiçbir farkı yoktur.  Bugün vücudun su ihtiyacını yarına ertelemek istiyorum diye bir konu mevzu olabilir mi? Elbette hayır. Türkçülük, ruhun gıdası, Türk yurtlarının da ilacıdır. Bu sebepten ötürü ne kadar uç noktada hayatımızı (!) yaşayabilirsek bu davaya da o ölçüde katkı sağlayabiliriz.