Böyle düşündüğünü söyleyen arkadaşlara söylüyorum. Hakikaten sizler günlük hayatta hiç gülmüyor, eğlenmiyor musunuz?
Ben esir Türklerin acısını her daim kalbimde taşıyorum ama bu demek değildir ki yüzüm hiç gülmüyor, dost meclislerinde arkadaşlarımla eğlenmiyor, birlikte kahkahalar atmıyorum. Elbette hayat gayemiz hayvanlar gibi eğlenmek, gününü gün etmek olamaz. Olmamalı da. Lakin bu hayatın doğal bir seyri var. Yeri geliyor insan en yakınlarını kaybettiği halde gülüp eğlenebiliyor. “Mutsuz” olarak davaya daha yararlı olabilineceğini söylemek bana mantıklı ve samimi gelmiyor.
tarafından güncellenmiştir.
tarafından güncellenmiştir.