15.000 Mehmetçiğin İngilizler Tarafından Krizolle Kör Edilmesi

Birinci Dünya Savaşı sonu.
Osmanlı İmparatorluğu büyük kayıplar vererek yenilgiyi kabul ediyor ve teslim oluyor.
Ama karşıdaki düşman çok gaddar ve katı.
Düşmana, zafer kazanmak, yetmiyor.
Dahasını, çok daha fazlasını, istiyor düşman.
Dünyayı Türklerden temizlemek(!) ancak tatmin edebilir, haçlı batıyı…

1. Dünya savaşında 150.000 askerimiz İngilizlerin elinde esir.
Savaş bitmiş olmasına rağmen Türk esirler, yeni bir savaş olasılığı nedeniyle, serbest bırakılmıyorlar.

Bu Türk esirlerin bir kısmı Mısır’da, İskenderiye şehri yakınında, Seydi Beşir Usare Kampında tutuluyordu.
Tam adı: “Seydi Beşir Kuvesyna Osmanlı Useray-ı Harbiye Kampı” olan bu cehennemde; 1918 yılında Filistinlilerin İngilizlerle işbirliği yaparak Osmanlıya ihaneti sonucu esir düşen 16. Tümen 48. alaya bağlı Türk askerleri tutuluyordu.

12 Haziran 1920 ye kadar, iki yıl boyunca, her türlü işkence, hakaret, eziyet, aşağılama ve insanlık dışı uygulamalara maruz kalmalarının tek sebebi haçlı kini değildi.
İngiliz haçlılığının kini yeterince şiddete dönüşüyordu ama daha şiddetli işkenceler, İngilizlerin himayesindeki ermeniler eliyle ve kışkırtmasıyla yapılıyordu.
Türkçe bilen ermeniler Türk esirlerin insani ve yaşamsal ihtiyaç taleplerini, Türklerin İngilizlere küfrettiği şeklinde, tercüme ediyor ve böylelikle İngiliz görevlileri daha bir azgınlaştırıp, kuduzlaştırıyorlardı.
Savaş tamamen bitmiş, karşılıklı esir değişimi aşamasına gelinmişti.
Zaten bu iki yıllık zaman diliminde, ağır koşullar nedeniyle, binlerce Türk esir ölmüş, kalanların tamamına yakını da ağır ve kalıcı hastalıklara yakalanmıştı.
Buna rağmen İngilizler bu askerleri işe yarar şekilde teslim etmemekte kararlıydı.
Çünkü Anadolu bozkırlarında Türklüğün özgürlük ateşi yakılmış, Türk Soyunun çelik iradeli, tunç yürekli, bükülmez bilekli Bozkurt oğlu Mustafa Kemal “ya istiklal, ya ölüm!” parolasıyla yedi cihana meydan okumaya başlamıştı.

İşte İngilizler Milli Mücadele direnişini göz önüne alarak Türk esirleri toptan imhaya karar verdi.

Çözüm bulunmuştu!

Esir Türkler, asit havuzlarında, yakılacaktı.

Bu hain ve insanlık dışı menfur plan, hemen uygulamaya konuldu.

Türk askerler, mikrop kırma bahanesiyle, dezenfekte havuzlarına sokuldu.
Dezenfekte havuzlarına aşırı ölçüde “krizol” katılmıştı.
Daha ayağını havuza sokan Türk esirler krizol maddesinin yakıcılığıyla feryat ve figanlar ediyor, başlarındaki İngiliz ve ermeni zebanilerin silahlı tehditleriyle vücutlarının tamamı asit havuzuna sokulmaya zorlanıyordu.

Bütün bedenleri bir anda asitle haşlanarak yanan Türk esirler için çile ve işkence henüz bitmemişti.

Ölüm tehditleriyle kafaları da asit havuzuna sokulan Türk askerler havuzdan çıktıktan sonra artık göremiyorlardı.

15.000 Mehmetçik krizolle kör edilmişti…

Vahşi haçlı İngiliz’in ve soysuz ermenin Mehmetçiklerimize yaptığı bu insanlık dışı uygulama 15 Mayıs 1921 tarihinde, Türkiye Büyük Millet Meclisinde, görüşüldü.
Milletvekilleri Faik ve Şeref Beyler bir önerge vererek; İngilizler tarafından 15.000 Mehmetçiğimizin krizolle kör edilmesinden sorumlu olan esir kampı komutanı, tabibi ve diğer faillerin cezalandırılması için teşebbüse geçilmesi, önerildi.

Öneri kabul edildi.

Lakin, yeni kurulan devletin önünde, dağlarca sorun vardı.

Bu hesap daha sonraya bırakıldı.
Bu hesabı sormaya, bir türlü sıra gelmedi.
Ve Türkün son Başbuğu’nun uçmağa varmasıyla, hepten unutuldu, gitti.

Ama onlar asla unutmuyor!
Unutmamakla da kalmayıp, kendi işledikleri insanlık suçlarını bile, soykırım ambalajıyla, Türklüğe yamamaya çalışıyorlar.

Türk Oğlu, Türk Kızı Bunları Unutma, Unutturma! Dostunu ve Düşmanını İyi Belle!

Kaynak:
Karamanlı yedek subay Ahmet Altınay’ın günlüğünün derlemesini yaparak “Katran Kazanınında Sterilize” adıyla kitaplaştıran, Ahmet Duru.